Κυριακή 20 Αυγούστου 2017


Όσο ταξιδεύεις η ψυχή θα ηρεμεί και το μυαλό θα ξεκουράζεται.

  Κάθε φορά που η βελόνα της πυξίδας σου δείχνει τον επόμενο σου προορισμό, να ξέρεις πως μια ευκαιρία για ανάσα ζωής εμφανίζεται μπρος σου. 

  Αυτή τη φορά η βελόνα γυρνάει στα βόρια δυτικά της Ευρώπης και βάζει στο παιχνίδι τη ξακουστή Αγγλία και πιο συγκεκριμένα το μελαγχολικό Λονδίνο. Μια πρωτεύουσα ευρωπαϊκή με όλες τις προϋποθέσεις ώστε να είναι συγχρόνως και ανθρώπινη και εξαιρετικά δραστήρια με ρυθμούς μηχανικούς και εξοντωτικούς. Σα γρανάζια καλοκουρδισμένα και συνάμα καλογυαλισμένα, οι άνθρωποί της. Μια πόλη που ο χρόνος δε σταματά ποτέ να κυλά και οι δείκτες του Big Ben  σου υποδεικνύουν σε κάθε τικ τακ πως ο χρόνος κυλά, τρέχει και  εσύ πρέπει να τον πιάσεις και να τον αιχμαλωτίσεις. Πώς να γίνεται άραγε αυτό;
  Την απάντηση δε τη ξέρω. Μονάχα, υποθέτω με τη μικρή μου πορεία πάνω στο χάρτη της ζωής. Να ζεις και να θυμάσαι. Όχι να ζεις για να θυμάσαι. Να ζεις και να θυμάσαι στο Τώρα. Το παρελθόν δε χωράει. Να κάνεις ξεκαθάρισμα, τι αξίζει να θυμάσαι στο τώρα. Να κάνεις  συχνά format στο μυαλό σου. Αλλάζοντας μέρη και ανθρώπους,αν όχι για πάντα,έστω για λίγο. Διαλείμματα ζωής  που γεμίζουν τα πνευμόνια σου με καθαρό οξυγόνο. Να αναπνέεις ζωή, αγάπη & χαρά.Να επαναφέρεις τις εργοστασιακές σου ρυθμίσεις τόσο στο μυαλό όσο και στη καρδιά. Ρυθμίσεις που προσαρμόζονται στην σκληρή & απάνθρωπη καθημερινότητα και ξεχνάς την αρχική τους κατάσταση. Να δημιουργείς αναμνήσεις με όλες σου τις αισθήσεις. Εικόνες, ήχους, γεύσεις, αρώματα και συναισθήματα από εμπειρίες. Αφήσου στη στιγμή. Πιστεύω θα πετύχει.
  Κάποτε είχα γράψει με φόντο ένα καλοκαιρινό έρωτα, πως κάθε ταξίδι κρύβει μια ανάγκη. Έρχομαι ένα χρόνο μετά να το επιβεβαιώσω αλλά και να συμπληρώσω πως η ανάγκη είναι προσωπική. Μόνο τις δικές σου ανάγκες μπορείς να γνωρίζεις και να τις ικανοποιείς κάνοντας ό,τι αυτές χρειάζονται για να ικανοποιηθούν. Ακούγεται εγωιστικό αλλά δεν είναι. Μόνο μέσα στο δικό σου μυαλό & καρδιά μπορείς να δεις και να καταλάβεις τι συμβαίνει- κι αυτό όχι πάντα.
  Ξες σε κάθε ταξίδι πέρα από τα οφέλη που σου προσφέρει ο τόπος που επισκέπτεσαι αλλά και οι άνθρωποι που πρωτοσυναντάς εκεί, υπάρχουν και εκείνα του τόπου που αφήνεις πίσω σου, των ανθρώπων που αποχαιρετάς. Ανεβαίνεις στο αεροπλάνο και ξέρεις τι θες να ξεχάσεις και τι θες να θυμάσαι εκεί που πας, είτε  το ταξίδι είναι ολιγοήμερο είτε όχι.
  Εντυπωσιάστηκα από το πόσα πράγματα κατάλαβα σε αυτό το ταξίδι. Μου πρόσφερε  πολλά  το ταξίδι αλλά και η διαδρομή από εδώ ως εκεί και το αντίστροφο. Έχοντας περάσει μια χρονιά συναισθηματικής και όχι μόνο έντασης, το ταξίδι αυτό ήρθε σα θείο δώρο. Είναι αυτό το μπουγέλωμα που χρειαζόμαστε εμείς οι άνθρωποι πού & πού  για να συνειδητοποιήσουμε τα πιο σημαντικά πράγματα της ζωής μας, τα οποία όντως δεν είναι πράγματα. Πρόσωπα, εικόνες & αισθήσεις-τίποτα άλλο.
 Κάθε πρόσωπό που θυμάσαι με τα πιο ζεστά χρώματα να καλλιτεχνούν τη φιγούρα του στο καμβά του μυαλού σου είναι άνθρωπος δικός σου. Κάθε εικόνα που δε ξεχνάς αποτελεί στιγμιότυπο του φωτογραφικού  album της καρδιάς σου. Κάθε αίσθηση που ξεσηκώνεται με μικρές ενθυμήσεις και αφορμές είναι συνήθειες της ψυχής. Μη τρομάζεις. Το ταξίδι θα σε βοηθήσει τόσο να γνωρίσεις νέα πρόσωπα, νέες εικόνες κι νέες αισθήσεις,όσο και να εκτιμήσεις τα ήδη υπάρχοντα.
  Τοποθετώ φωτογραφίες, υπογράφω καρτ ποστάλ & ξετυλίγω αναμνηστικά. Κοιτώ μαγεμένη τα μέρη που επισκέφτηκα, που είδα & που έζησα.  Ξεπροβάλλουν μπρος  μου. Το μεγάλο πύργινο ρολόι, το μουσείο με τις καλλίγραμμες μαρμάρινες & κέρινες φιγούρες, η τεράστια ρόδα  που θυμίζει εκείνη του λουνα πάρκ κι όμως οι τρελές της περιστροφές είναι αργές αλλά εξίσου διασκεδαστικές.  Είναι στιγμιότυπα ταξιδιού και επιλεγμένες εικόνες που έχουν καταχωρηθεί στο σκληρό δίσκο της μνήμης μου. 
  Σου φύλαξα μια καρτ ποσταλ για το τέλος.  Είναι η αγαπημένη μου. Είναι απ΄ αυτά τα μικρά δωράκια του εαυτού σου. Την είδα σε ένα περιστρεφόμενο σταντ και αμέσως την επέλεξα. Είναι εκείνη η αίσθηση πως αυτό είναι ξεκάθαρα για σένα. Για σένα δημιουργήθηκε. Σα να μην έφτασε στο δρόμο σου τυχαία. Σ ένα χαρτί αιχμαλωτίστηκε όλη η ομορφιά που είδες.





«Αγαπημένε μου εαυτέ,
Διάλεξα αυτή τη κάρτα για σένα. Η επιλογή δεν είναι τυχαία. Το London Eye εύχομαι να σου χαρίσει την ιδιότητα της πανοραμικής οπτικής των πραγμάτων. Να σε βοηθήσει μωρό μου! Να ηρεμείς κάθε φορά που η ρόδα τρέχει και να θυμάσαι ακριβώς αυτό! Η ρόδα γυρνάει. Πάντα θα γυρνάει. Θα γυρίσει και θα βρεθείς ξαφνικά στη κορυφή και ξανά πίσω. Αλλά πάντα θα γυρνάει. Να απολαμβάνεις και να χαίρεσαι τη θέα σε όποιο ύψος κι αν είναι η ρόδα. Η τροχιά της είναι η διαδρομή της Ζωής. Το Big Ben να το θυμάσαι, ώστε να ξέρεις πως ο χρόνος κυλά και πίσω δε ξαναγυρνά. Να τον εκτιμάς και να τον υπολογίζεις με βάση τις εμπειρίες και όχι τις υποχρεώσεις. Όσο οι δείκτες γυρνάνε, η  ύπαρξή σου θα τριγυρνά πάνω στη γη και θα χαράσσει τη δική της πορεία στο χάρτη της Ζωής. Απόλαυσε κάθε περιστροφή των δεικτών. Τα μενεξεδένια χρώματα  του ουρανού να σε κάνουν να ηρεμείς. Να χαμογελάς γλυκά & αληθινά. Κάθε δύση έχει και ανατολή, και το αντίστροφο. Αυτό μας πάει μπροστά. Αυτά τα όμορφα & γλυκά χρώματα εγκλωβίζουν πολλά συναισθήματα, σκέψεις & όνειρα για ένα καλύτερο αύριο, για μια καλύτερη ζωή ,για ένα καλύτερο εγώ…
Σ αγαπάω Πολύ!
Να με προσέχεις! 

Φιλιά,
Ο Εαυτός σου 

Λονδίνο, Αγγλια
10/08/2017» 

Θεανώ Μιχαήλ
       20/08/17