Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2012

  Η κατάσταση που ζούμε είναι αναμφίβολα τραγική και αδυνατώ ή απλώς αποφεύγω να σκεφτώ τι μέλλει να ακολουθήσει γιατί πολύ απλά όταν οι σκέψεις σου παύουν να είναι επέκταση μιας πιθανής εξέλιξης της υπάρχουσας κατάστασης αλλά μια ανυπόφορη και κάπως ζοφερή προσδοκία που σιγά-σιγά μας τρώει τη ψυχή επιβεβαιώνοντας τον φόβο που την συνοδεύει,το μυαλό ίσως με δειλία προτιμά την φυγή.
 Δεν είμαι ούτε πολιτικός συντάκτης,αναλυτής ούτε δημοσιογράφος που κάνει εμβάθυνση σε κοινωνικοπολιτικά ζητήματα.Είμαι μια δεκαννιάχρονη φοιτήτρια που κάθε μέρα βλέπει τη χώρα της να καταστρέφεται,τους διπλανούς της στο λεωφορείο να ταλαιπωρούνται και την οικογένεια της να υποφέρει να τα βγάλει πέρα.
το δυστυχές είναι οτι δεν αποτελώ εξαίρεση αλλά τον κανόνα γ την σημερινή κοινωνία.είμαι από τους [πολλούς που απλώς ελπίζουν.Ότι βλέπω στις ειδήσεις μοιάζει γνώριμο αν όχι απόλυτα δικό μου,δικό σου και δικό μας.Πώς λοιπόν να ανέχτεις αυτή την κατάσταση;
 Να βγω να τα σπάσω δεν μου ταιριάζει,να βγω να κάνω προπαγάνδα δεν μου πάει, να αδιαφορήσω και να το ρίξω έξω; οκ είναι μια λύση αλλά για πόσο.Το να λειτουργείς ως Ρωμαίος αυτοκράτορας που ατάραχος βλέπεις το βασίλειο σου να καίγεται,την ζωή σου να γίνεται στάχτη σε καμιά περίπτωση δεν είναι λύση.
  Σκέφτομαι τι μπορώ να κάνω ώστε και να αντισταθώ σθεναρά και συγχρόνως να πάω κι ένα βήμα παραπέρα ως νέο άτομο που είμαι.η λύση είναι "υποχωρήσεις" και "προσαρμοστικότητα". είναι δυο λέξεις που όλοι τις έχουμε ακούσει αλλά πολύ λίγοι έως ελάχιστοι μπορούν να την νιώσουν.
   Ανήκουμε σε μια γενιά απόλυτα κακομαθημένη,αυτό που λένε όλα στα χέρια και μη βιαστείτε να πείτε ε όχι και κακομαθημένα ; εμείς,που είμαστε φτωχοί  Κι όμως η αναπαραγωγή κακομαθημένων ατόμων δεν προϋποθέτει πάντα πλούτη.είμαστε αχάριστοι και εγωιστές από τον πιο μικρό μέχρι κ τον ηλικιωμένο.δεν είναι κατά πόσο είμαστε κακομαθημένοι αλλά ότι είμαστε.δεν είναι θέμα βαθμού λίγο-πολύ γιατί σ αυτήν την κλίμακα σημασία έχει η ιδιότητα του κακομαθημένου κ όχι του πολύ ή του λίγου.
   Όχι δεν μ'αρεσουν τα όσπρια,όχι θέλω καινούργιο παλτό,όχι χρειάζομαι μια τσάντα δερμάτινη με πέντε  φερμουάρ και δυο θήκες γιατί η άλλη με τα πέντε φερμουάρ και την μια θήκη χάλασε. Όχι όχι θα πάω κ στο μέγαρο  αλλά και στα μπουζούκια τι κι αν ο κόσμος ξεψυχάει...μια ζωή την έχουμε!!
  Όσο κι αν δεν τα μπορώ αυτά τ απόλυτα του τύπου οι Έλληνες είναι καλόκαρδοι κ αλλά τέτοια θα χρησιμοποιήσω κάτι ανάλογο. Οι σύγχρονοι Έλληνες είναι υπεροπτικοί, κομπλεξικοί και απόλυτα θύματα του νεοπλουτισμού. Ο ελληνικός λαός από τις καταβολές του ήταν ένας αρχοντικός λαός χωρίς όμως να είναι κακομαθημένος.κι όμως εδώ στις αρχές της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα     μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι είμαστε κακομαθημένοι πλήρως.
  Το παίζουμε επαναστάτες και καλά αγωνιστές αλλά το Αll Star  κοσμούν τ πόδια μας,έχουμε κοινωνική συνείδηση αλλά ναι θα χτυπήσουμε ένα νησί το καλοκαίρι όχι τίποτα να δείξουμε και σtους χιλιάδες φίλους μας στο fcb,ότι ναι είμαστε βλάχοι και πως περνάμε καλά Εννοείται πως έχουμε απαίτηση για καλύτερα δρομολόγια των συγκοινωνιών αλλά μακρυά και αγαπημένοι με αυτά  Με λίγα λόγια έχουμε άποψη για τα πάντα αφορούν δεν μας αφορούν.και το χειρότερο έχουμε μια άποψη που θέλοντας και μη θα την εκφράσουμε είτε γιατί είμαστε φεμινίστριες είτε γιατί είμαστε διανοούμενοι είτε γιατί αυτό έχουμε μάθει.το ακόμα χειρότερο ότι τις απόψεις μας αυτές έχοντας και μη  λογική και αληθή βάση δεν τις αλλάζουμε είμαστε απόλυτοι. σε συνδυασμό με τα παραπάνω σκεφτείτε ότι από τα 15 μας βαριά βαριά έχουμε άποψη για τα πάντα γύρω μας,λες και έχουμε ζήσει πολλές καταστάσεις και η σοφία εμφανίζεται σαν την ακμή αστραπιαία και ενοχλητικά.Τώρα όμως οι απόψεις ζητούν εφαρμογή,οι καιροί είναι δύσκολοι και καλούμαστε όλα αυτά περί αριστερών πεποιθήσεων να τ αποδείξουμε έμπρακτα,η εποχή μας ζητά έργα, πράξεις και όχι λόγια κούφια και γεμάτα από έντονη επιθυμία  για επανάσταση  είναι τέτοιες οι μέρες που είναι επιτακτική η ανάγκη όχι να μιλάμε γ επανάσταση αλλά να την κάνουμε.όχι μην έχετε στον νου σας όπλα καταστροφές κ άλλα΄τέτοια. επανάσταση θα είναι να πολεμήσουμε τις ετικέτες που κάθε μέρα προσπαθούμε αντιφατικά να τις αποβάλλουμε κι όμως χωρίς αυτές δεν κάνουμε!
   Και ναι κάπου εδώ έρχεται η λύση,ας ηρεμήσουμε ας ξεχάσουμε τι λένε τι νομίζουν οι άλλοι...ας ρίξουμε την μύτη και ας κοιτάξουμε τ προβλήματα  μας με ρεαλισμό κ ούτε με γυαλιά με ρόζ φακούς κ σχήμα καρδιάς ούτε όμως  και με 3D.και ας πάρουμε κ σαμπουάν για τα μαλλιά μας με ιδιωτική ετικέτα σούπερ μάρκετ και όχι μάρκας και ας πάμε φέτος διακοπές στο χωριό χωρίς δημοσιεύσεις και check in.Tότε ναι θα έχουμε προσαρμοστεί κάνοντας υποχωρήσεις....