Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2012


        όχι σύχρονη σταχτοπούτα...αλλά ...σύγχρονος Οδυσσέας...

    Μμμμ μόλις διάβασα την δημοσίευση μιας φίλη μου στ ο δικό της blog και μου επιβεβαίωσε όσα τόσα καιρό ήθελα να γράψω ….για την μοναξιά….
Σαββατόβραδο και γνωστό κανάλι  είχε την τιμητική του με μια ρομαντική comedy με το πάντα  γνωστό background ένα αμερικάνικο λύκειο όπου μια ασήμαντη κοπελίτσα καταφέρνει να μεταμορφωθεί σαν το ασχημόπαπο σε έναν πανέμορφο κύκνο και να κατακτήσει τον κούκλο του σχολείου που αν και πρόεδρος  του σχολείου και τους λοιπούς τίτλους  κατά βάθος είναι ψυχούλα μωρέ!
   Οκ θα την ομολογήσω την αμαρτία μου, παρακολουθώ και εγώ τέτοιου είδους ταινίες και πάντα καταλήγω  να βγάζω καπνούς από τα αυτιά μου….πόσο εκτός  πραγματικότητας παίζει να είναι ο τύπος ή η τύπισσα που το έγραψε? θα μου πεις δεν είναι από τις τελευταίες ταινίες αλλα τανίες της αρχής  του 21 αιωνα…. και τι αν διανύουμε την 2η 10ετια αποτελούν αναμφίβολα μια από τις πρώτες μας επιλογές!
Τα πράγματα βεβαία  ούτε τότε ήταν έτσι …τόσο ρομαντικά….κακό και θλιβερό κατά την γνώμη μου αλλά είναι πέρα για πέρα ρεαλιστικό μια εποχή που το σεξ και η φάση του one night stand είναι αντιπροσωπευτικά για τις ανθρώπινες σχέσεις  του αντίθετου και γιατί όχι ίδιου φύλου είναι πραγματικά αξιοπερίεργο πώς η βιομηχανία του ρομαντικού και λιγάκι σαχλού αλλά σίγουρα υπερβολικού όχι μόνο επιβιώνει αλλά είναι κ κερδοφόρα….
Η απάντηση είναι απλή και ακούει στις λέξεις  «γυναικεία φύση»…..είναι αποδεδειγμένο ότι τα εν λόγω  «προϊόντα» απευθύνονται κατά κύριο λόγο αν όχι κατά αποκλειστικό λόγο σε γυναίκες κυρίως νεαρή και αθώας ηλικίας!
   Όταν είσαι 5 μοιράζεσαι το παγωτό  όταν γίνεσαι 10 νευριάζεις που τα αγόρια στην τάξη σου μας κοροϊδεύουν (το γνωστό σ όλους, αγόρια ατσίδες κορίτσια κατσαρίδες)  όταν γίνεσαι 12  θίγεσαι όταν τα αγόρια με αμέτρητη καλοσύνη ανταγωνίζονται  για το ποιο θα κάνει το πιο ηχηρό και βρομερό ρέψιμο!όταν γίνεσαι 15 νευριάζεις που τα αγόρια είναι τόσο ανώριμα και που προτιμάνε πάντα  τις κούκλες του σχολείου  και που σ αγνοούν….στ 20 ανυπομονείς και κάπου εδώ αρχίζεις κ επιβεβαιώνεις την υποψία σου (η όποια είχε δημιουργηθεί κοντά στ 12-15 αλλά γ κάποιο ανεξήγητο λόγο την είχες αγνοήσει)ότι ο πρίγκιπας δεν θα έρθει και πώς έχεις φάει στήσιμο που δεν χωράει προηγούμενο…Ίσως χάθηκε έχασε δηλ τον δρόμο και δεν ξέρει πως ν σ βρει…ίσως πάλι να κουράστηκε ν ταξιδεύει με μόνο προορισμό  την καρδιά σ….και στάθηκε κάπου να ξαποστάσει! Όλα αυτά είναι φθηνές δικαιολογίες…. πρίγκιπες δεν υπάρχουν ούτε υπήρξαν ποτέ …. άσπρο άλογο δεν έχει άντε κανένα αυτοκίνητο με πολλούς ίππους…και ναι δεν θα έρθει ν σ πάρει ν πάει στο βασίλειο του πέρα δόθε! Και πάλι δεν είσαι σίγουρη πάντα ελπίζεις….να το θυμάσαι αυτό….πάντα ελπίζεις!
   Το κακό είναι ότι γύρω στα 12 αρχίζεις και βλέπεις τέτοιες ταινίες διαβάζεις κατερίνα μανίνα και τα συναφή  και  αυτό λειτουργεί λίγο ως ματομπούκαλα….όχι μόνο δεν σε βοηθάνε αλλά συγκοτάρουν  μια άλλη πραγματικότητα απ αυτή που καλείσαι να αντιμετωπίσεις όχι ότι τα απορρίπτω αλλά σίγουρα δεν είναι το κατάλληλο εργαλείο για να προετοιμαστείς για έναν κόσμο τόσο κενό και σκληρό!
   Αρπάζεις πληροφορίες από είκονες, φωτογραφίες  σκηνές ,τραγούδια και παραμύθια….και απλώς τις προσαρμόζεις  στον εαυτό σου…. δίπλα στο κούκλο πρωταγωνιστείς εσύ πρώτη μούρη μ μια απέραντη ευτυχία και έναν έρωτα όλα τρέλα …οκκ μετά ξύπνησες!
   Μμμ όση απογοήτευση κι αν φας πάντα το μυαλό σ θα γυρνά σ αυτό που έχεις πλάσει με το νου σου ένα ψηλό ξανθό θεό με γαλάζια μάτια που μόνο σένα θ θέλουν …..όλες λίγο πολύ το έχουμε το στανταράκι μας κακώς αλλά ναι…το έχουμε άλλη ξανθό άλλη μελαχρινό….
   Οκ θα σκεφτείς καλά κάνει ν έχεις κάποια standards  αλλά όταν αυτά σ στοιχειώνουν είναι ότι χειρότερο….δεν βλέπεις γύρω σου δεν αναγνωρίζεις ανθρώπους αλλά μονάχα  τι τικ σημειώνουν στην λίστα σου!
Ας είναι και κοντός ας είναι και αλλοδαπός ας έχει και κοιλίτσα αντί γ το 6pack! N είναι άνθρωπος αυτό έχει πια σημασία…σε μια εποχή όπου τα ζώα σαν αγρίμια ξεχνάνε την αξιοπρέπεια και ζουν μια ζωή με λάθη συνειδητοποιημένα και το μόνο που ξέρουν είναι ν συνεχίζουν απτόητοι με μια συγγνώμη, λάθος αν ακουστεί κι αυτή….
   Τι νόημα έχουν όλα αυτά…. έχουν γτ ακόμα κι αν η εποχή μας θεωρείται ιδανική από άποψη ανέσεων και πολυτέλειας λείπει το πιο σημαντικό το να είμαστε άνθρωποι ν έχουμε συναισθήματα και αυτά να μας δένουν ! Στ σημείο αυτό δν χωράει η γυναικεία φύση!
   Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι την μοναξιά εν μέρει την διαλέγουμε είναι αρρώστια της εποχής δεν αντιλέγω αλλά εμείς τι κάνουμε? Προσπαθώ ν είμαι ορθολογίστρια όσο μπορώ και όσο χωράει και αντέχει ο νους μου…αλλα για ένα πράγμα είμαι σίγουρη και το πιστεύω αδιάψευστα και είναι ότι δεν μας αρέσει το αλλάζουμε απλώς ποσό μάλλον όταν έχουμε ενδείξεις ότι το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης το έχουμε εμείς
   Κλεινόμαστε σ εγκλωβιστικές  εικόνες του μυαλού μας που απεικονίζουν άλλον όχι τον ίδιο τον εαυτό μας…ίσως πιο ψηλό ίσως πιο λεπτό ίσως πιο όμορφο….αλλα δεν είμαστε εμείς …βάζουμε τον εαυτό μας   σε καλούπια και σ μέτρα κ σταθμά για να νιώσουμε σαν την ευτυχισμένη πρωταγωνίστρια που δέχεται το πρώτο της φιλί και σηκώνει αυτόματα και αυθόρμητα το πόδι... όχι μη κανείς αυτό το λάθος …μη περιμένεις να νιώσεις έτσι γιατί πολύ απλά αυτό είναι ένα καλοφτιαγμένο σενάριο ενός επίδοξου σεναριογράφου με σκηνές που θα γυριστούν κ θα ξαναγοραστούν μέχρι ο σκηνοθέτης να δει αυτό το συναίσθημα που στην πραγματικότητα  δεν υπάρχει….
   Με άλλα λόγια θέλεις να νιώθεις μοναξιά γιατί μέσα σου πιστεύεις ότι όπως στην ταινία της παρασκευής θα συμβεί κάτι συνταρακτικό και συγκλονιστικό  που θα ταράξει την μίζερη ζωή σου … μέγα  λάθος … έτσι αποκτάς β ρόλο και φέρνεις την τύχη –που κ πάλι δν την αφήνεις- να έχει πάνω χέρι….
   Άμα έρθει κάτι καλό αμέσως αγχώνεσαι κ σκέπτεσαι όχι δεν είναι καλό ,πολύ καλό για να είναι πραγματικό και κάπως έτσι χαλάει το όλο πράγμα …δεν  δέχεσαι  τίποτα λιγότερο κ τίποτα περισσότερο απ αυτά που έχεις δει,που έχεις διαβάσει….
Ο έρωτας δεν είναι κρυμμένος μέσα στις αρωματισμένες σελίδες στ βιβλία που μυρίζουν τριαντάφυλλο,ούτε στα σενάρια ρομαντικά …πιο πολύ γ υπόθεση μυστηρίου μου κάνει ….είχα την  τύχη ν ερωτευτώ και την ατυχία να απογοητευτώ ανεπανόρθωτα σε μια τρυφερή  ηλικία …δεν ανησυχώ όμως όποιος δεν επενδύσει και όποιος δεν χάσει δεν μπορεί να πει ότι ξεπέρασε την μοναξιά του ή καλύτερα το σενάριο που έχει επιλέξει….
Αγωνιάς ν ζήσεις κάτι που δεν σ ανήκει …πόσο μάταιο και κουτό είναι αυτό? πόσο καιρό θα κοιτάς χωρίς ν βλέπεις … γύρνα και δες όσο είναι καιρός ! μη σπαταλάς το χρόνο σου γιατί εκτός από διαφημίσεις μπορεί ν πλησιάζουν κ οι τίτλοι τέλους …
Μπορεί ν θες ν ζήσεις το όνειρο και θα το ζήσεις …έστω κ γ λίγο δεν παίζει θα το ζήσεις ,το μόνο π δεν μπορώ να σου πω με σιγουριά είναι το αν θα είναι αληθινό κ πόσο θ διαρκέσει….
   Το θέμα είναι ότι να μη περιμένεις μια ολόκληρη ζωή γ κάτι που σαφώς θα έρθει αλλά μπορεί να κρατήσει έστω και μια στιγμή…
   Μη πιέζεις το εαυτό σ ότι είναι να έρθει θα έρθει ….η ζωή δεν είναι σαν αυτά που βλέπουμε στις ταινίες …είναι κάτι καλύτερο ….απρόβλεπτη… σκέψου πως  η μοίρα, το κάρμα, ο θεός σ ότι πιστεύει ο καθένας  έχει φροντίσει  γ μας …. ξέρει τις επιλογές μας τα όχι που θ πούμε, τα ναι,τους φόβους μας  τα πάντα …..μη απελπίζεσαι και μη ξεχνάς  ο,τι κι αν γίνει θα έχεις οικογένεια ,φίλους  μα πάντοτε εσένα….
   Άσε την ζωή ν σ πάει σ μέρη που δεν έχεις ξαναπάει που δεν έχεις ξανακούσεις που δεν έχεις ξαναδιαβάσεις γι αυτά …μόνη ποτέ δεν θ είσαι θα έχεις τον εαυτό σου … άσε να σε  πάει σ χώρες μαγικές που θ γνωρίσεις κόσμους αλήτικους και συνάμα αρχοντικούς … άσε την νεράιδα που από μικρή περιμένεις να κάνει το θαύμα και να μάθεις την αλήθεια που δεν ήθελες ν δεις  … μείνε πιστή ότι το καλό θα έρθει..κι αυτό θα βρει το πιο κοντινό δρόμο για να σου  γνέψει….
   Πάντα να ελπίζεις με τα μάτια ανοιχτά … όταν  τα κλείσεις δεν  μπορείς να πας μπροστά, φοβάσαι τα βήματα αυτά , με αποτέλεσμα να μένεις ακίνητος στάσιμος στης ζωής τον δρόμο ή ακόμα χειρότερα κάνεις  ένα βήμα γνώριμο προς τα  πίσω …κ έτσι δεν θα μάθεις….ποτέ ποιο τέλος  σε περίμενε και το κυριότερο για ποια διαδρομή προς το τέλος αδιαφόρησες …κ να  θα θυμάσαι στις ταινίες μονάχα τις καλές στιγμές δείχνουν…το  πόση απογοήτευση έχει φάει η κοπέλα που την βλέπεις ν χαμογέλα έχει νιώσει είναι μυστικό…
   Όπως ο Οδυσσέας επέλεξε την ανθρώπινη και γεμάτη έννοιες και αινίγματα ζωή…έτσι και εσύ πρέπει να περιπλανηθείς  …. Να συναντήσεις τέρατα τρομερά και μυθικούς γίγαντες  να μη μαγευτείς από τις ψεύτικες υποσχέσεις και τραγούδια μαγικά….κι όμως γ σένα κάτι απλό όπως η ζεστασιά ενός γνώριμου κορμιού να σου είναι αρκετή…και όχι  το ατελείωτο ,το άφθαρτο  χωρίς   πόνο ,ενδιαφέρον και αγωνία….