« Στην εποχή μας… είναι
ότι ξοδεύουμε πολλά και πάντοτε έχουμε λίγα. Έχουμε μεγαλύτερα σπίτια και μικρότερες
οικογένειες. Περισσότερες ανέσεις αλλά λιγότερο χρόνο.
Έχουμε περισσότερα πτυχία αλλά λιγότερους
λογικούς ανθρώπους. Περισσότερη γνώση μα λιγότερη κτίση. Έχουμε πολλούς ειδικούς
και περισσότερα προβλήματα. Πολλαπλασιάζουμε τα υπάρχοντά μας και μειώσαμε τις αξίες
μας. μιλάμε πολύ, αγαπάμε σπάνια και μισούμε συχνά.
Μάθαμε να εξασφαλίζουμε τα προς το ζην αλλά
δε μάθαμε να ζούμε. Προσθέσαμε χρόνια στη ζωή μας και όχι ζωή στα χρόνια μας. φτάσαμε στο φεγγάρι αλλά
δυσκολευόμαστε να διασχίσουμε ένα δρόμο για να συναντήσουμε τον γείτονά μας.
κατακτήσαμε το διάστημα και χάσαμε το δικό μας πλανήτη. Έχουμε υψηλότερα εισοδήματα
και χαμηλότερες ηθικές αξίες.
Έχουμε περισσότερα τρόφιμα και χειρότερη
διατροφή. Χτίζουμε πολυτελή σπίτια αλλά διαλύουμε την οικογένεια.
Πρέπει να αποφασίσουμε αν θα κάναμε κάτι πραγματικά για να
αλλάξουμε τη ζωή μας,κάτι που θα είναι πάνω απ΄όλα αυτά…»
*το παραπάνω αποτελεί απόσπασμα από ένα κείμενο που βρήκα αναρτημένο στον Ι.Ν. Αγίου Γεωργίου στη Νεάπολη. Δυστυχώς δεν έγραφε το όνομα του ανθρώπου που το έγραψε και ενώ έψαξα δεν το βρήκα.Σε καμιά περίπτωση δεν το οικειοποιώ, απλώς το διάβασα και εντυπωσιάστηκα από το πολύ εύστοχο και ειλικρινές περιεχόμενο του. Έτσι θέλησα να το δημοσιεύσω εδώ ώστε να εκφράσω τον θαυμασμό μου.
