Ψάξε - ψάξε...κι όμως θα την βρεις!
Ναι
ναι κάπου εδώ είναι που ψάχνεις δικαιολογίες...για να καλύψεις μια απουσία
σχεδόν δυο μηνών τι λέτε να πεθάνω κανένα από το μακρινό σόι; Μπαααα! πολύ
μακάβριο και είναι κ νύχτα κ φοβάμαι κίολας...ασε καλύτερα...να πώ πως χάθηκα
λόγω διαβάσματος; Μπαααα! Δεν θα πείσω κανέναν!
Οκ Είμαι αδικαιολόγητη πραγματικα έχω έναν μήνα να γράψω κ λίγο παραπάνω αλλά δεν φταίω εγώ….. περνούσαν σκέψεις πολλές στο μυαλό μου κ προσπαθούσα να τις βάλω σε μια τάξη πραγματικά χωρίς καμιά λογική…. είναι περίεργο πραγματικά πως ο άνθρωπος που είναι το πιο λογικό ον κάνει τόσες άσχετες μεταξύ τους σκέψεις...
Άλλα σήμερα είναι μια μέρα ειδική … σήμερα ξεπέρασα τον εαυτό μου χαχαχχαχαχα μη περιμένετε κάτι τρομερό απλώς… τελικά έδωσα το περιβόητο μάθημα εκείνο που χάρισε την έμπνευση για το όνομα του blog αυτού¨:P:P
Μέσα σε όλο αυτό το καιρό αναζητήσεις έκανε συχνές το μυαλό με στροφές επικίνδυνες αν κ είχε χάσει τον χάρτη κι όμως τις ακολούθησε με θάρρος!
Προσπαθούσα να βρω τι στο καλό είναι η ευτυχία…. δύσκολο πολύ…. ακόμα κ τώρα που και καλά έχω καταλήξει κάπου για να γράφω αυτό εδώ το άρθρο δεν είμαι κ πολύ σίγουρη….
Προσπάθησα να κάνω μια ανάκληση στο παρελθόν μου κ έβαλα στοίχημα με τον ίδιο τον εαυτό μου πως θα βρω την ευτυχία….κ εκεί ακριβώς είναι το αξιοσημείωτο ! Αμέσως σκέφτηκα τα κλασσικά την στιγμή που έμαθα τα αποτελέσματα εισαγωγής,την στιγμή που ανέβαινα στην εξέδρα της αίθουσας τα σχολείου για την απονομή των βραβείων ή των αριστείων ή στην παράδοση της σημαίας Αλλα όχι είπα να πω κ εγώ μια φορά από τις λιγες αλήθεια στον εαυτό μου !Δεν είναι ευτυχία αυτό…. μοιάζει αλλά δεν είναι! Ούτε ο γάμος της ξαδέρφης είναι ούτε τα γενέθλια του ξαδέρφου….η ευτυχία είναι άλλο είναι νόημα υψιλό και ασύλληπτο… που λόγια ίσως δεν χωρούν για να αγγίζουν αυτή την έννοια που μέσα στο κυνήγι της μας κάνει άλλοτε ανθρώπους κα άλλοτε κάτι λιγότερο από ανθρώπους!
Δεν σας κρύβω ότι απογοητεύτηκα αρκετά αλλά είπα όχι! Δεν μπορεί να κοντεύω 19 και να μη έχω ευτυχία…. Και τότε ήταν που κατάλαβα…την ευτυχία δεν την έχεις άμα την έχεις βρει μια φορά αλλά την χάνεις κ την ξαναβρίσκεις! Και το κυριότερο η ευτυχία δεν είναι αυτό που περιμένεις από τους αλλους να α8εωρήσουν αξιοζήλευτο για να ικανοποιήσεις τον εγωισμό σ …αλλα αυτό που μέσα βαθιά θα σε κάνει να πεις ότι περνάς καλά όπως είσαι ακριβώς τώρα και πως μακάρι να σταματούσε ο χρόνος εκεί!
Συνειδητοποιώντας την παραπάνω αλήθεια σοκαρίστηκα… κλεινόμαστε εγκλωβιζόμαστε σε εικόνες που περιμένουμε να προκαλέσει τον θαυμασμό, το ενδιαφέρον ακόμα κ την ζήλια μερικές φορές γιατί? Για να χαρούμε φευγαλέα ότι έχουμε κάτι ή έχουμε καταφέρει κάτι που μας διαφοροποιεί ,κάτι που δεν έχουν οι άλλοι αλλά θα το ήθελαν!
Όταν τωρα πια αν με ρωτήσει κάνεις σχετικά για την ευτυχία ή έστω την αναφέρει το 1ο πράγμα στο μυαλό που αναβοσβήνει σαν φωτεινή επιγραφή για μπουζούκια είναι ΣΤΙΓΜΕΣ και όντως είναι στιγμές … έτσι δε λέει κι ένα τραγούδι της Τσαλιγοπουλου ("...είναι η ζωη…στιγμε ..κ τπτ άλλο..κι άλλο…")οκ λέει για ζωή αλλά αν σκεφτείς ότι η ζωή είναι το κυνήγι της ευτυχίας… τότε βγαίνει δεν βγαίνει νόημα;
Είπα να βάλω πιο δύσκολα στον εαυτό μου είπα θα σκεφτώ πότε ένιωσα ευτυχία για τελευταία φορά…τα αποτελέσματα ακόμα πιο απογοητευτικά! Μια σκέψη κυριαρχούσε …δεν ξέρω από ευτυχία τίποτα και όχι τίποτα άλλο άμα έρθει πώς θα την καταλάβω!?!?!? Σοκ! Βέβαια ηρέμησα λιγάκι και το ξεπέρασα….
Έλα όμως που δεν άντεξα….η σκέψη ξανά ήρθε στο θέμα της ευτυχίας αλλά αυτή την φορά…διαφορετικάάάά… τρομακτικά διαφορετικά αλλά κ ανεπάντεχα!Την ένιωσα! Είμαι σίγουρη ότι την ένιωσα…. είναι ένα συναίσθημα τρομερό ασύλληπτο πραγματικά!!το παράξενο ότι την ένιωσα σε μια στιγμή ειλικρινά άσχετη από αυτές που λες οκ καλές αλλά όχι τόσο! Κι όμως… ήταν λίγο πριν από την αναχώρηση μου για την Κρήτη… Κυριακή κλασσικά για μπάνιο με γονείς αδέρφια και θείους σε μια παραλία όπου εκτός από το reserve που βάζω στοίχημα ότι είχε κάνει κάποιο τοπικό Κ.Α.Π.Η και πρέπει -σύμφωνα με βάσιμες πληροφορίες που έχω- να είχε διοργανωθεί και εκδρομή από το γεροκομείο….με λίγα λόγια εκείνη η Κυριακή είχε όλες τις προδιαγραφές για μια ακόμα θλιβερή βουτιά δίπλα σε γερόντια που έχουν κάνει ολόκληρο πικ νικ στην παραλία κ μάλιστα κάνοντας κατάληψη στο γήπεδο του κάποτε beach volley! Κι όμως αν κ οι συνθήκες ήταν τραγικότατες τσουπ ήρθε η ευτυχία! Ξέρετε πώς? Μέσα από μια αστεία κατάσταση….η Θεία μου ως η θεότρελη του σογιού μας ξετρελάθηκε με κάτι παλιές κούνιες που υπήρχαν ….κ με παρακίνησε να κάνουμε... στην αρχή σαν σνομπαρία γνωστή που είμαι αρνήθηκα κ καλά μ ευγένεια αισθητικής!
Κι όμως δεν άντεξα κ πήγα…. ήταν όνειρο είχα τόσοοοοο καιρόόόόό να κάνω κούνια τόσο ωραία.... να πέφτει πάνω σου ο ίσιος του πλατάνου κ να χαϊδεύει την δικιά σου σκιά που στροβιλίζεται πέρα δώθε και όλα αυτά με την απόλυτη σιγή που σου προσφέρει μια απομονωμένη παραλία κ με συνοδεία το πιο γλυκό τραγούδι των κυμάτων…σαν να ήθελαν κ αυτά να κάνουν κούνια….η ζήλια που λέγαμε…
ξέρω θα σκεφτείτε πως είμαι θεότρελη πως τόση ώρα τί λέω… αερολογίες…. ίσως να είναι έτσι δεν το ξέρω .. ξέρω όμως πως ένιωσα εκείνη τη στιγμή…. ένιωσα παιδί… βρήκα την παιδικότητά μου που εδώ κ χρόνια την είχα θάψει όσο πιο βαθιά μπορούσα…..κ ξέρετε πιο είναι το συγκινητικό απ όλα πως η μαμά μου μου είπε ότι της θύμισα τότε στην γειτονιά μας την παλιά που έτρεχα κ έπαιζα με τα άλλα παιδάκια κ έκανα κούνια κ γκρίνιαζα όταν έπρεπε να φύγουμε… κάπως μελαγχόλησα όμως η αλήθεια είναι όταν έπρεπε όντως να φύγουμε…. ένιωσα πως εγκατέλειπα γ μια ακόμα φορά την παιδικότητα μου …. εκεί στο ξύλινο και κάπως ξεχαρβαλωμένο κάθισμα της κούνιας που ακόμα λικνιζόταν σαν είμαι εγώ επάνω κ νιώθω δυνατή…..
Απίστευτο αλλά μάλλον ισχύει αν κ όλοι υποστηρίζουν πως τα παιδιά είναι τα πιο αδύναμα πλάσματα αυτού του κόσμου η κούνια που μου χάρισε απλόχερα την παιδικότητα το κατεξοχήν χαρακτηριστικό των παιδιών(μεγάλων κ μικρών!)μου έδωσε δύναμη όπως την σούπερ δύναμη που υποτίθεται πως έχει ο μικρός Ορέστης απέναντι όταν κάνει τον Spiderman!
Που θέλω όμως να καταλήξω…. η ευτυχία είναι κρυμμένη σε στενά σοκάκια που δυστυχώς στο χάρτη της ζωής που ίσως άλλοι μας έδωσαν ή ακόμα κ οι ίδιοι μπορεί να τον φτιάξαμε δεν υπάρχουν ούτε καν σαν κουκκίδες! Είναι κόκκοι λαμπροί μέσα στην σάπια άμμο της καθημερινής ζωής είναι αστέρι που τρεμοπαίζει κ δεν είσαι σίγουρος προς τα πού παει!!!
Μη απελπίζεστε η ευτυχία δεν χαρίζετε σε κανέναν κατακτιέται και να ξέρετε πως η πιο βασική αρχή της Ψυχολογίας είναι πως το να θέλει ο καθένας να βρει την ευτυχία δεν είναι θέμα εγωισμού αλλά είναι ίσως η πιο ανθρώπινη τάση ! Αν έχετε δει την ταινία ¨Το κυνήγι της Ευτυχίας¨ θα καταλάβετε πως αν η ζωή είναι 5 μπάλες τότε μόνο 1 άντε 2 θα είναι λεύκες κ όλες οι άλλες μαύρες….κ πως η ευτυχία έχει σίγουρο το λευκό για χρώμα γιατί είναι ότι πιο αληθινό ότι πιο γνήσιο ότι πιο ακριβό….
Τι λέτε αρχίζετε από αύριο το δικό σας κυνήγι ; αλλά να ξέρετε μόνος κανόνας είναι να μην πεις ποτέ ψέματα στον εαυτό σου…μη μπεις σε καλούπια και μέτρα κ σταθμά…η ευτυχία είναι δική σου και σου ανήκει μόνο αν αναγνωρίζεται πρωτίστως από σένα κι ας αναγνωρίζεται μόνο από σένα ως πραγματική ευτυχία!
Από μένα καλή τύχη…. ¨:D::D
Οκ Είμαι αδικαιολόγητη πραγματικα έχω έναν μήνα να γράψω κ λίγο παραπάνω αλλά δεν φταίω εγώ….. περνούσαν σκέψεις πολλές στο μυαλό μου κ προσπαθούσα να τις βάλω σε μια τάξη πραγματικά χωρίς καμιά λογική…. είναι περίεργο πραγματικά πως ο άνθρωπος που είναι το πιο λογικό ον κάνει τόσες άσχετες μεταξύ τους σκέψεις...
Άλλα σήμερα είναι μια μέρα ειδική … σήμερα ξεπέρασα τον εαυτό μου χαχαχχαχαχα μη περιμένετε κάτι τρομερό απλώς… τελικά έδωσα το περιβόητο μάθημα εκείνο που χάρισε την έμπνευση για το όνομα του blog αυτού¨:P:P
Μέσα σε όλο αυτό το καιρό αναζητήσεις έκανε συχνές το μυαλό με στροφές επικίνδυνες αν κ είχε χάσει τον χάρτη κι όμως τις ακολούθησε με θάρρος!
Προσπαθούσα να βρω τι στο καλό είναι η ευτυχία…. δύσκολο πολύ…. ακόμα κ τώρα που και καλά έχω καταλήξει κάπου για να γράφω αυτό εδώ το άρθρο δεν είμαι κ πολύ σίγουρη….
Προσπάθησα να κάνω μια ανάκληση στο παρελθόν μου κ έβαλα στοίχημα με τον ίδιο τον εαυτό μου πως θα βρω την ευτυχία….κ εκεί ακριβώς είναι το αξιοσημείωτο ! Αμέσως σκέφτηκα τα κλασσικά την στιγμή που έμαθα τα αποτελέσματα εισαγωγής,την στιγμή που ανέβαινα στην εξέδρα της αίθουσας τα σχολείου για την απονομή των βραβείων ή των αριστείων ή στην παράδοση της σημαίας Αλλα όχι είπα να πω κ εγώ μια φορά από τις λιγες αλήθεια στον εαυτό μου !Δεν είναι ευτυχία αυτό…. μοιάζει αλλά δεν είναι! Ούτε ο γάμος της ξαδέρφης είναι ούτε τα γενέθλια του ξαδέρφου….η ευτυχία είναι άλλο είναι νόημα υψιλό και ασύλληπτο… που λόγια ίσως δεν χωρούν για να αγγίζουν αυτή την έννοια που μέσα στο κυνήγι της μας κάνει άλλοτε ανθρώπους κα άλλοτε κάτι λιγότερο από ανθρώπους!
Δεν σας κρύβω ότι απογοητεύτηκα αρκετά αλλά είπα όχι! Δεν μπορεί να κοντεύω 19 και να μη έχω ευτυχία…. Και τότε ήταν που κατάλαβα…την ευτυχία δεν την έχεις άμα την έχεις βρει μια φορά αλλά την χάνεις κ την ξαναβρίσκεις! Και το κυριότερο η ευτυχία δεν είναι αυτό που περιμένεις από τους αλλους να α8εωρήσουν αξιοζήλευτο για να ικανοποιήσεις τον εγωισμό σ …αλλα αυτό που μέσα βαθιά θα σε κάνει να πεις ότι περνάς καλά όπως είσαι ακριβώς τώρα και πως μακάρι να σταματούσε ο χρόνος εκεί!
Συνειδητοποιώντας την παραπάνω αλήθεια σοκαρίστηκα… κλεινόμαστε εγκλωβιζόμαστε σε εικόνες που περιμένουμε να προκαλέσει τον θαυμασμό, το ενδιαφέρον ακόμα κ την ζήλια μερικές φορές γιατί? Για να χαρούμε φευγαλέα ότι έχουμε κάτι ή έχουμε καταφέρει κάτι που μας διαφοροποιεί ,κάτι που δεν έχουν οι άλλοι αλλά θα το ήθελαν!
Όταν τωρα πια αν με ρωτήσει κάνεις σχετικά για την ευτυχία ή έστω την αναφέρει το 1ο πράγμα στο μυαλό που αναβοσβήνει σαν φωτεινή επιγραφή για μπουζούκια είναι ΣΤΙΓΜΕΣ και όντως είναι στιγμές … έτσι δε λέει κι ένα τραγούδι της Τσαλιγοπουλου ("...είναι η ζωη…στιγμε ..κ τπτ άλλο..κι άλλο…")οκ λέει για ζωή αλλά αν σκεφτείς ότι η ζωή είναι το κυνήγι της ευτυχίας… τότε βγαίνει δεν βγαίνει νόημα;
Είπα να βάλω πιο δύσκολα στον εαυτό μου είπα θα σκεφτώ πότε ένιωσα ευτυχία για τελευταία φορά…τα αποτελέσματα ακόμα πιο απογοητευτικά! Μια σκέψη κυριαρχούσε …δεν ξέρω από ευτυχία τίποτα και όχι τίποτα άλλο άμα έρθει πώς θα την καταλάβω!?!?!? Σοκ! Βέβαια ηρέμησα λιγάκι και το ξεπέρασα….
Έλα όμως που δεν άντεξα….η σκέψη ξανά ήρθε στο θέμα της ευτυχίας αλλά αυτή την φορά…διαφορετικάάάά… τρομακτικά διαφορετικά αλλά κ ανεπάντεχα!Την ένιωσα! Είμαι σίγουρη ότι την ένιωσα…. είναι ένα συναίσθημα τρομερό ασύλληπτο πραγματικά!!το παράξενο ότι την ένιωσα σε μια στιγμή ειλικρινά άσχετη από αυτές που λες οκ καλές αλλά όχι τόσο! Κι όμως… ήταν λίγο πριν από την αναχώρηση μου για την Κρήτη… Κυριακή κλασσικά για μπάνιο με γονείς αδέρφια και θείους σε μια παραλία όπου εκτός από το reserve που βάζω στοίχημα ότι είχε κάνει κάποιο τοπικό Κ.Α.Π.Η και πρέπει -σύμφωνα με βάσιμες πληροφορίες που έχω- να είχε διοργανωθεί και εκδρομή από το γεροκομείο….με λίγα λόγια εκείνη η Κυριακή είχε όλες τις προδιαγραφές για μια ακόμα θλιβερή βουτιά δίπλα σε γερόντια που έχουν κάνει ολόκληρο πικ νικ στην παραλία κ μάλιστα κάνοντας κατάληψη στο γήπεδο του κάποτε beach volley! Κι όμως αν κ οι συνθήκες ήταν τραγικότατες τσουπ ήρθε η ευτυχία! Ξέρετε πώς? Μέσα από μια αστεία κατάσταση….η Θεία μου ως η θεότρελη του σογιού μας ξετρελάθηκε με κάτι παλιές κούνιες που υπήρχαν ….κ με παρακίνησε να κάνουμε... στην αρχή σαν σνομπαρία γνωστή που είμαι αρνήθηκα κ καλά μ ευγένεια αισθητικής!
Κι όμως δεν άντεξα κ πήγα…. ήταν όνειρο είχα τόσοοοοο καιρόόόόό να κάνω κούνια τόσο ωραία.... να πέφτει πάνω σου ο ίσιος του πλατάνου κ να χαϊδεύει την δικιά σου σκιά που στροβιλίζεται πέρα δώθε και όλα αυτά με την απόλυτη σιγή που σου προσφέρει μια απομονωμένη παραλία κ με συνοδεία το πιο γλυκό τραγούδι των κυμάτων…σαν να ήθελαν κ αυτά να κάνουν κούνια….η ζήλια που λέγαμε…
ξέρω θα σκεφτείτε πως είμαι θεότρελη πως τόση ώρα τί λέω… αερολογίες…. ίσως να είναι έτσι δεν το ξέρω .. ξέρω όμως πως ένιωσα εκείνη τη στιγμή…. ένιωσα παιδί… βρήκα την παιδικότητά μου που εδώ κ χρόνια την είχα θάψει όσο πιο βαθιά μπορούσα…..κ ξέρετε πιο είναι το συγκινητικό απ όλα πως η μαμά μου μου είπε ότι της θύμισα τότε στην γειτονιά μας την παλιά που έτρεχα κ έπαιζα με τα άλλα παιδάκια κ έκανα κούνια κ γκρίνιαζα όταν έπρεπε να φύγουμε… κάπως μελαγχόλησα όμως η αλήθεια είναι όταν έπρεπε όντως να φύγουμε…. ένιωσα πως εγκατέλειπα γ μια ακόμα φορά την παιδικότητα μου …. εκεί στο ξύλινο και κάπως ξεχαρβαλωμένο κάθισμα της κούνιας που ακόμα λικνιζόταν σαν είμαι εγώ επάνω κ νιώθω δυνατή…..
Απίστευτο αλλά μάλλον ισχύει αν κ όλοι υποστηρίζουν πως τα παιδιά είναι τα πιο αδύναμα πλάσματα αυτού του κόσμου η κούνια που μου χάρισε απλόχερα την παιδικότητα το κατεξοχήν χαρακτηριστικό των παιδιών(μεγάλων κ μικρών!)μου έδωσε δύναμη όπως την σούπερ δύναμη που υποτίθεται πως έχει ο μικρός Ορέστης απέναντι όταν κάνει τον Spiderman!
Που θέλω όμως να καταλήξω…. η ευτυχία είναι κρυμμένη σε στενά σοκάκια που δυστυχώς στο χάρτη της ζωής που ίσως άλλοι μας έδωσαν ή ακόμα κ οι ίδιοι μπορεί να τον φτιάξαμε δεν υπάρχουν ούτε καν σαν κουκκίδες! Είναι κόκκοι λαμπροί μέσα στην σάπια άμμο της καθημερινής ζωής είναι αστέρι που τρεμοπαίζει κ δεν είσαι σίγουρος προς τα πού παει!!!
Μη απελπίζεστε η ευτυχία δεν χαρίζετε σε κανέναν κατακτιέται και να ξέρετε πως η πιο βασική αρχή της Ψυχολογίας είναι πως το να θέλει ο καθένας να βρει την ευτυχία δεν είναι θέμα εγωισμού αλλά είναι ίσως η πιο ανθρώπινη τάση ! Αν έχετε δει την ταινία ¨Το κυνήγι της Ευτυχίας¨ θα καταλάβετε πως αν η ζωή είναι 5 μπάλες τότε μόνο 1 άντε 2 θα είναι λεύκες κ όλες οι άλλες μαύρες….κ πως η ευτυχία έχει σίγουρο το λευκό για χρώμα γιατί είναι ότι πιο αληθινό ότι πιο γνήσιο ότι πιο ακριβό….
Τι λέτε αρχίζετε από αύριο το δικό σας κυνήγι ; αλλά να ξέρετε μόνος κανόνας είναι να μην πεις ποτέ ψέματα στον εαυτό σου…μη μπεις σε καλούπια και μέτρα κ σταθμά…η ευτυχία είναι δική σου και σου ανήκει μόνο αν αναγνωρίζεται πρωτίστως από σένα κι ας αναγνωρίζεται μόνο από σένα ως πραγματική ευτυχία!
Από μένα καλή τύχη…. ¨:D::D
