..."Αθηνά- Αθηνά!!",σκούντηξε τη κόρη της η κυρία Ελένη,"...Ξύπναααα...θα αργήσεις στο σχολείο!Τι έχει πάθει αυτό παιδί,Θέεεε μουυυ,ξύπνα,είπα, θα χάσεις την πρώτη ώρα!"
Η Αθηνά χανόταν πάλι στα όνειρά της και όσο η πραγματική ζωή την απογοήτευε τόσο τα όνειρα της ήταν ζεστά και της πρόσφεραν την ασφάλεια που είχε ανάγκη.Έβλεπε,λέει,το χθεσινό περιστατικό με τον πρεζάκια αλλά τα πράγματα είχαν γίνει λιγάκι διαφορετικά...εκεί που οι τόνοι ανέβηκαν,είδε ότι ήρθε ο Άγγελος να την σώσει.Μπήκε ανάμεσα και τα έβαλε μαζί του,την προστάτευσε και έπειτα εξαφανίστηκαν μαζί για κάπου,για κάποιο μέρος που δεν θα υπήρχαν τύποι λατινικών,μεταφράσεις και ανώμαλα ρήματα..Άουτσ!Πόνεσε αυτό!Τι ήθελε και το σκέφτηκε;"Την πρώτη ώρα,έχουν Χαλκιά."
Με πραγματικό κουράγιο κατάφερε και άνοιξε τα βλέφαρά της,τα ανοιγόκλεισε αλλά βρισκόταν και πάλι στο κόκκινο δωμάτιο της! Με τα χίλια ζόρια σηκώθηκε κάθισε και άρπαξε την πράσινη φούτερ,την φόρεσε μηχανικά και έπειτα τίναξε τα μαλλιά μέσα από την φούτερ.Με μια βαριά ανάσα σηκώνεται και πηγαίνει στο μπάνιο...η εικόνα του άχαρου κοριτσιού στο καθρέφτη του μπάνιου ήταν μια συνηθισμένη φρίκη που μεν τη τρόμαζε αλλά τη είχε αγαπήσει."ωχ! τι είναι πάλι αυτό; όχι,ρε συ! και τεστ στα Λατινικά και ο Βεζούβιος στο μάγουλο μου!πόσο τυχερή παίζει να είμαι σήμερα!" μονολόγησε και σκούπισε το πρόσωπό της.Αφού το επεξεργάστηκε, έριξε τη φράντζα μπροστά κι όλα καλά.
"Μαμά φεύγωω", φώναξε φορώντας τα αθλητικά της."Καλά καλέ είναι δυνατόν; έτσι θα πας στο σχολείο με το μαλλί μέσα στη μούρη σου;θα θελα να ήξερα δεν μπαίνουν στα μάτια σου;"
"ωχ βρε μαμά κέφια έχεις μου φαίνεται..." "έλα σε παρακαλώ πάρε αυτό έδω" και μια κίνηση της βάζει στο χέρι ένα λαστιχάκι... η Αθηνά με υπομονή το παίρνει και το φοράει... "α να έτσι να φαίνεται το προσωπάκι σου" "Αθηνά μου,μην αργήσεις το μεσημέρι θέλω να φάμε νωρίς γιατί έχουμε κάτι δουλείες στο κέντρο το απόγευμα και πρέπει να κατέβουμε νωρίς μαζί με το μπαμπά σου." "καλά μαμά,τα λέμε" "άντε στην ευχή της Παναγίας,συγκεντρωμένη σε θέλω".
" Η μαμά και ο μπαμπάς στο κέντρο και νωρίς το απόγευμα:...αυτοί δεν κουβαλάνε από το σπίτι καλά-καλά για να βγουν, έχουν χρόνια να διασκεδάσουν κάπου...κάτι τρέχει" σκέφτηκε το όμορφο κορίτσι αλλά δεν συνέχισε τράβηξε για το σχολείο.Στο στενό πριν την ανηφόρα του σχολείου, η Αθηνά έβγαλε το λαστιχάκι και τίναξε τα μαλλιά..αν και όταν θα ερχόταν η κόλλα των Λατινικών θα τα ξαναέδενε. μπαίνει στο προαύλιο και τα πρόσωπα είναι περίεργα, μουντά και χλωμά. Συμμαθητές και παιδιά από μικρότερες τάξεις ζαρωμένοι με μια ακατανόητη θλίψη.Τι να είχε συμβεί αναρωτήθηκε η Αθηνά. Πάντα γινόταν χαμός στη αυλή, γέλια, βουητά και τσιρίδες από κάθε μεριά...
Το κουδούνι χτυπά,οι μαθητές σέρνουν αργά τα βήματα τους...η προσευχή γίνεται άλλα ένα περίεργο πράγμα ούτε κιχ ούτε ψίθυροι ούτε τίποτα.Ο διευθυντής,παίρνει το λόγο.Όλοι κρέμονταν από τα χείλη του ...."Καλημέρα σας παιδιά.Σήμερα η μέρα που ξημέρωσε δεν έφερε φώς αλλά μια απώλεια... όπως πολλοί έχετε πληροφορηθεί τα ξημερώματα χάσαμε έναν συμμαθητή σας"- τα λόγια έβγαιναν με προσπάθεια "είναι κρίμα πραγματικά άδικο αλλά πρέπει να κάνετε κουράγιο"- σκουπίζει το πρόσωπό του.μια κραυγή ακούστηκε από την άλλη πλευρά του " πες ποιος είναι! τι φοβάσαι;Νεκρός είναι..δεν μπορεί να σας κάνει τίποτα..."όλοι γυρίζουν και βλέπουν την Λαδοπούλου από το Γ4, η Αθήνα την είχε στην κατεύθυνση.Ήταν λίγο εκκεντρική,αντιδραστική και αντιμιλούσε συχνά,από βαθμούς λίγα πράγματα.Το κορίτσι σκέφτηκε ότι πρέπει να ήταν χάλια φαινόταν κουρασμένη χαμένη χωρίς χρώμα...."πες το Ανδρέας Κασιμάτης"φώναξε ένας ξανθός από το Β6 κι αμέσως έγινε ντόρος. "Παιδιά καλύτερα να μπείτε μέσα,λόγω της μέρας τα μαθήματα δεν θα γίνουν μόνο το πρώτο δίωρο,έπειτα είστε ελεύθεροι,όσοι επιθυμείτε μπορείτε να πορευθείτε στην νεκρώσιμο ακολουθία"- παρενέβη υποδιευθύντρια.
Η Αθηνά τρελάθηκε , συγκλονίστηκε δεν πίστευε ότι ο Ανδρέας ήταν νεκρός.Πως έγινε αυτό; Δεν μπορεί ο πρόεδρος του σχολείου να είχε πεθάνει...τόσος νέος; Στο μυαλό της δεν χωρούσε η ιδέα πως κάτι τέτοιο μπορούσε να είναι αλήθεια....είναι ο κολλητός του Άγγελου και το χειρότερο είναι ότι οι γονείς του ήταν φίλοι με τους δικούς της και έκανε τρομερή παρέα με τον Αλέκο,τον αδερφό της. Ξαφνικά σταμάτησαν,απ'όσο θυμάται να βρίσκονται και μεταξύ τους αλλά και οι .γονείς τους....ένα γεια και αυτό με το ζόρι. τι σήμαιναν όλα αυτά...;
