20..12 κι όμως δεν χαθήκαμε...ακόμα!
Μέρες που είναι μπήκα στο κλίμα των εορτών...δεν θέλει και πολύ βλέπεις τα άτιμα τα Χριστούγεννα σε παρασέρνουν στο πι-και-φι!Να κυκλοφορείς στους πολυσύχναστους δρόμους της πόλης και να βλέπεις ανθρώπους αγκαλιά με σακούλες να μπαινοβγαίνουν σε εμπορικά,σε καταστήματα,πολύχρωμα φώτα από κάθε γωνιά και από τον γωνιακό ζαχαροπλαστείο να αναδεύει ένα γλυκό και μεθυστικό άρωμα που σε συνδυασμό με το υγρό κρύο της πόλης ...οδηγούν στα συμπέρασμα "είναι Χριστούγεννα".
Πέρα από την αναμφισβήτητη λάμψη που συνοδεύει πάντα αυτή την εποχή του χρόνου,καλείται ο καθένας να γευτεί και να γίνει ένα με την ατμόσφαιρα που πλανιέται πάνω από κάθε σπίτι και από κάθε γωνιά του πλανήτη.Δεν μπορείς να αντισταθείς και απλώς παρασέρνεσαι έχοντας την επίγνωση της αδυναμίας. η εποχή αυτή είναι πιο ευτυχισμένη και σου προσφέρει απλόχερα το αίσθημα της ευτυχίας. Ξεφεύγεις άθελα αλλά συγχρόνως και θελημένα τώρα πια...
Απόγευμα παραμονής,το σπίτι άδειο και σκοτεινό...μια λεπτή αίσθηση κρύου πλανιέται μέσα στο μεγάλο σαλόνι...πρόσωπα από κούκλες χριστουγεννιάτικες,στολίδια,στρατιωτάκια κ.τ.λ.Σέρνω τα βήματά μου μέχρι την κουζίνα..ο ήχος από τις παντόφλες χαρακτηριστικότατος.απλώνω το παγωμένο χέρι μου και βάζω λίγο καφέ στην κούπα μου.με την συντροφιά της πλησιάζω τον καναπέ ... μετά χίλια ζόρια ανάβω το τζάκι...είναι πραγματικά τόόόόσοοο δύσκολο να βρεις μια γωνιά ζεστασιάς...
ανακουφισμένη ρουφάω μια γουλιααα,η γεύση του καφέ παραμένει στα σκασμένα χείλη μου...
Σκέψεις περνάνε από το μυαλό με τρελή ταχύτητα και ψάχνω να βρω μια άκρη να πιαστώ και να τις βάλω στην σειρά...η μοναξιά κ η ησυχία είναι το μόνο καταφύγιο που ζητάω!Σκέφτομαι τα περσινά Χριστούγεννα,πρόσωπα λαμπερά,χαμογελαστά και χαρωπά να δέχονται κ να προσφέρουν εγκάρδια ευχές.Την περσινή Πρωτοχρονιά,πρόσωπα χλωμά και κουρασμένα με ένα μούδιασμα στα χείλη κ είναι αρκετό ένα μειδίαμα για να κουνήσεις καταφατικά το κεφάλι.
Κάθε πέρσι και καλύτερα,έτσι δεν λένε?δεν θέλω να το πιστέψω,αρνούμαι απλώς να το κάνω.η χρονιά που μας εγκαταλείπει δεν είναι κ από τις αγαπημένες,δεν είμαι αχάριστη.απλώς είχε άσχημες στιγμές κ μάλιστα πολλές.δεν θέλω να λυπάμαι θέλω απλώς να λέω τα πράγματα όπως είναι.
είδα ένα πρόσωπο της ζωής που με τρόμαξε και μ συντάραξε. το ενδεχόμενο της απώλειας,η κούραση και ο πόνος από το ενδεχόμενο αυτό,η ανησυχία και ανασφάλεια σε φθείρει,σε βιάζει,σε σκοτώνει.
Ο Γενάρης ήταν αυτό που λέμε "με το δεξί " θα μπήκε ,μας βρήκε σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου να ακούμε λόγια που έμοιαζαν απλώς με ξυράφι!μικρή θα με πείτε,πως δεν ξέρω την ζωή.Αλλά άμα είναι έτσι την προτιμώ την αμάθεια!η 1η εξεταστική είναι πραγματικό γεγονός,με άγχος και αγωνία πέρασε κι αυτό.
Οι επόμενοι μήνες έφεραν την ανάρρωση της αγαπημένης μου γιαγιάς μου,την πρώτη μου δουλειά και έναν έρωτα που αποδείχθηκε απάτη!
Ως πρωταπριλιάτικο αστείο,το νοσοκομείο(το ίδιο,θαμώνες καταντήσαμε ήρθε πάλι να μας κάνει να εκτιμήσουμε λίγο ακόμα την ζωή και η ανακάλυψη κάτι που αγνοούσαμε όλοι ως οικογένεια ήρθε επίσης να μας ταρακουνήσει!ευτυχώς παρά τις δυσκολίες δεχτήκαμε κ απλώς συνεχίσαμε!
Οι μήνες περνούσαν και το καλοκαιράκι πλησίαζε...και όσο πλησίαζε ερχόταν και η δεύτερη εξεταστική... ήρθε το Ποσείδι που για μας τους φοιτητές του ΑΠΘ είναι ένας τρομερός καλοκαιρινός μύθος πέρα από καταπληκτικός προορισμός για τις φοιτητικές σου διακοπές!Ωραία κ γνωριμίες έγιναν και μπάνια κάναμε!
Αναμφίβολα τοπ του φετινού καλοκαίρι ήταν η βδομάδα στην Κρήτη,δεν είδα πολλά αλλά ήταν χωρίς δεύτερη σκέψη πάρα πολύ ωραία αυτά που είδα!είναι ωραία σ'αυτό το νησί απλά και όμορφα! Δυστυχώς όταν τελειώνει το καλό έρχεται κ το κακό που δεν είναι άλλο από την εξεταστική του Σεπτέμβρη να πω την αλήθεια την προτιμώ αλλά επειδή τυχαίνει να συνοδεύεται από διάβασμα και το προφιτερόλ κακό θα μου φαινόταν :P
Μετά ήρθε η σχολή,τα μαθήματα συμπαθητικά,οι ώρες διάσπαρτες αλλά αυτή την φορά στον Πύργο! Προβλήματα παντού,όπου κοιτάξεις, μπροστά σου, πίσω σου ,γύρω σου και το χειρότερο μέσα σου!
Τους τελευταίους μήνες τα πράγματα για την Ελλάδα γίνονταν όλα κ χειρότερα... μια χώρα που πουλιέται κ αγοράζεται όσο όσο,είναι αιτία να χαθούν όνειρα,σπιτικά ακόμα και ανθρώπινες αξιοπρέπειες.Ο κόσμος αγανακτισμένος και ταλαιπωρημένος.Όλα αυτά με κάνουν να σκεφτώ-τι κι αν είμαι μόλις 19-που θα είμαι του χρόνου ?τι θα σκέφτομαι τέτοιες μέρες?θα μπορώ να γράψω τον τότε απολογισμό?που θα είμαι,που θα είσαι,που θα είμαστε? Κανείς δεν ξέρεις αλλά δεν πειράζει,ας το ελπίσουμε!
Μια ακόμα βιαστική γουλιά από το κρύο πια καφέ και πρέπει να σηκωθώ να στολιστώ....
Μόνο ένα πράγμα θα πω και θα ευχηθώ σε μένα κ σε όλους σας,μάκαρι αυτά που τότε θεωρήσαμε δεδομένα μην έρθουν αύριο ως ελλείψεις,και μακάρι αυτά που θελήσαμε να είναι τουλάχιστον ελπίδα!
Υ.Γ ευτυχισμένη χρονιά γεμάτη από Φώς,μαγεία,όνειρα,υγεία,αγάπη &ευτυχία!
Θεσσαλονίκη,τελευταία μέρα του 2012.
(η τελευταία μέρα που γιορτάζει)
Μέρες που είναι μπήκα στο κλίμα των εορτών...δεν θέλει και πολύ βλέπεις τα άτιμα τα Χριστούγεννα σε παρασέρνουν στο πι-και-φι!Να κυκλοφορείς στους πολυσύχναστους δρόμους της πόλης και να βλέπεις ανθρώπους αγκαλιά με σακούλες να μπαινοβγαίνουν σε εμπορικά,σε καταστήματα,πολύχρωμα φώτα από κάθε γωνιά και από τον γωνιακό ζαχαροπλαστείο να αναδεύει ένα γλυκό και μεθυστικό άρωμα που σε συνδυασμό με το υγρό κρύο της πόλης ...οδηγούν στα συμπέρασμα "είναι Χριστούγεννα".
Πέρα από την αναμφισβήτητη λάμψη που συνοδεύει πάντα αυτή την εποχή του χρόνου,καλείται ο καθένας να γευτεί και να γίνει ένα με την ατμόσφαιρα που πλανιέται πάνω από κάθε σπίτι και από κάθε γωνιά του πλανήτη.Δεν μπορείς να αντισταθείς και απλώς παρασέρνεσαι έχοντας την επίγνωση της αδυναμίας. η εποχή αυτή είναι πιο ευτυχισμένη και σου προσφέρει απλόχερα το αίσθημα της ευτυχίας. Ξεφεύγεις άθελα αλλά συγχρόνως και θελημένα τώρα πια...
Απόγευμα παραμονής,το σπίτι άδειο και σκοτεινό...μια λεπτή αίσθηση κρύου πλανιέται μέσα στο μεγάλο σαλόνι...πρόσωπα από κούκλες χριστουγεννιάτικες,στολίδια,στρατιωτάκια κ.τ.λ.Σέρνω τα βήματά μου μέχρι την κουζίνα..ο ήχος από τις παντόφλες χαρακτηριστικότατος.απλώνω το παγωμένο χέρι μου και βάζω λίγο καφέ στην κούπα μου.με την συντροφιά της πλησιάζω τον καναπέ ... μετά χίλια ζόρια ανάβω το τζάκι...είναι πραγματικά τόόόόσοοο δύσκολο να βρεις μια γωνιά ζεστασιάς...
ανακουφισμένη ρουφάω μια γουλιααα,η γεύση του καφέ παραμένει στα σκασμένα χείλη μου...
Σκέψεις περνάνε από το μυαλό με τρελή ταχύτητα και ψάχνω να βρω μια άκρη να πιαστώ και να τις βάλω στην σειρά...η μοναξιά κ η ησυχία είναι το μόνο καταφύγιο που ζητάω!Σκέφτομαι τα περσινά Χριστούγεννα,πρόσωπα λαμπερά,χαμογελαστά και χαρωπά να δέχονται κ να προσφέρουν εγκάρδια ευχές.Την περσινή Πρωτοχρονιά,πρόσωπα χλωμά και κουρασμένα με ένα μούδιασμα στα χείλη κ είναι αρκετό ένα μειδίαμα για να κουνήσεις καταφατικά το κεφάλι.
Κάθε πέρσι και καλύτερα,έτσι δεν λένε?δεν θέλω να το πιστέψω,αρνούμαι απλώς να το κάνω.η χρονιά που μας εγκαταλείπει δεν είναι κ από τις αγαπημένες,δεν είμαι αχάριστη.απλώς είχε άσχημες στιγμές κ μάλιστα πολλές.δεν θέλω να λυπάμαι θέλω απλώς να λέω τα πράγματα όπως είναι.
είδα ένα πρόσωπο της ζωής που με τρόμαξε και μ συντάραξε. το ενδεχόμενο της απώλειας,η κούραση και ο πόνος από το ενδεχόμενο αυτό,η ανησυχία και ανασφάλεια σε φθείρει,σε βιάζει,σε σκοτώνει.
Ο Γενάρης ήταν αυτό που λέμε "με το δεξί " θα μπήκε ,μας βρήκε σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου να ακούμε λόγια που έμοιαζαν απλώς με ξυράφι!μικρή θα με πείτε,πως δεν ξέρω την ζωή.Αλλά άμα είναι έτσι την προτιμώ την αμάθεια!η 1η εξεταστική είναι πραγματικό γεγονός,με άγχος και αγωνία πέρασε κι αυτό.
Οι επόμενοι μήνες έφεραν την ανάρρωση της αγαπημένης μου γιαγιάς μου,την πρώτη μου δουλειά και έναν έρωτα που αποδείχθηκε απάτη!
Ως πρωταπριλιάτικο αστείο,το νοσοκομείο(το ίδιο,θαμώνες καταντήσαμε ήρθε πάλι να μας κάνει να εκτιμήσουμε λίγο ακόμα την ζωή και η ανακάλυψη κάτι που αγνοούσαμε όλοι ως οικογένεια ήρθε επίσης να μας ταρακουνήσει!ευτυχώς παρά τις δυσκολίες δεχτήκαμε κ απλώς συνεχίσαμε!
Οι μήνες περνούσαν και το καλοκαιράκι πλησίαζε...και όσο πλησίαζε ερχόταν και η δεύτερη εξεταστική... ήρθε το Ποσείδι που για μας τους φοιτητές του ΑΠΘ είναι ένας τρομερός καλοκαιρινός μύθος πέρα από καταπληκτικός προορισμός για τις φοιτητικές σου διακοπές!Ωραία κ γνωριμίες έγιναν και μπάνια κάναμε!
Αναμφίβολα τοπ του φετινού καλοκαίρι ήταν η βδομάδα στην Κρήτη,δεν είδα πολλά αλλά ήταν χωρίς δεύτερη σκέψη πάρα πολύ ωραία αυτά που είδα!είναι ωραία σ'αυτό το νησί απλά και όμορφα! Δυστυχώς όταν τελειώνει το καλό έρχεται κ το κακό που δεν είναι άλλο από την εξεταστική του Σεπτέμβρη να πω την αλήθεια την προτιμώ αλλά επειδή τυχαίνει να συνοδεύεται από διάβασμα και το προφιτερόλ κακό θα μου φαινόταν :P
Μετά ήρθε η σχολή,τα μαθήματα συμπαθητικά,οι ώρες διάσπαρτες αλλά αυτή την φορά στον Πύργο! Προβλήματα παντού,όπου κοιτάξεις, μπροστά σου, πίσω σου ,γύρω σου και το χειρότερο μέσα σου!
Τους τελευταίους μήνες τα πράγματα για την Ελλάδα γίνονταν όλα κ χειρότερα... μια χώρα που πουλιέται κ αγοράζεται όσο όσο,είναι αιτία να χαθούν όνειρα,σπιτικά ακόμα και ανθρώπινες αξιοπρέπειες.Ο κόσμος αγανακτισμένος και ταλαιπωρημένος.Όλα αυτά με κάνουν να σκεφτώ-τι κι αν είμαι μόλις 19-που θα είμαι του χρόνου ?τι θα σκέφτομαι τέτοιες μέρες?θα μπορώ να γράψω τον τότε απολογισμό?που θα είμαι,που θα είσαι,που θα είμαστε? Κανείς δεν ξέρεις αλλά δεν πειράζει,ας το ελπίσουμε!
Μια ακόμα βιαστική γουλιά από το κρύο πια καφέ και πρέπει να σηκωθώ να στολιστώ....
Μόνο ένα πράγμα θα πω και θα ευχηθώ σε μένα κ σε όλους σας,μάκαρι αυτά που τότε θεωρήσαμε δεδομένα μην έρθουν αύριο ως ελλείψεις,και μακάρι αυτά που θελήσαμε να είναι τουλάχιστον ελπίδα!
Υ.Γ ευτυχισμένη χρονιά γεμάτη από Φώς,μαγεία,όνειρα,υγεία,αγάπη &ευτυχία!
Θεσσαλονίκη,τελευταία μέρα του 2012.
(η τελευταία μέρα που γιορτάζει)
